کجا و چه طور با پاراگلایدر پرواز کنیم؟ - تور تایلند

پاراگلایدر چیست؟

به آن چتربال سواری می گویند و همانطور که از اسمش پیداست به یک چتر آویزانید و در هوا معلق. تا سال 1985 میلادی وسیله ای به اسم چتربال وجود نداشت، تا اینکه در حدود سال 1986 ، کوهنوردهای سوئیسی برای پایین آمدن از کوه از آن استفاده کردند.

حالا وسیله ای که زمانی سنگ بنای استفاده اش را ناسا گذاشته بود، به وسیله ای تفریحی-ورزشی تبدیل شده است.

چه طور پاراگلایدرسواری کنیم؟

خودمان نمی توانیم به تنهایی از پسش بربیاییم، وگرنه هرکسی با یک چتر، به جای بلندی می رفت و می پرید. در قدم اول و بعد از اینکه تصیمم مان را گرفتیم باید سایت(محل) مناسبی را برای پرواز پیدا کنیم که امکانات و امنیت کافی داشته باشد.

در پاراگلایدر یا چتربال، روی یک صندلی که با تسمه و طناب به چتری ساده وصل شده می نشینیم و کمربند می بندیم. وزن کل وسایل همراه مان 20 کیلوست و در کوله ای جمع می شود.

طناب های چتر را باید با دست نگه داریم و روی شیب آرامی که معمولا روی دامنه کوه است شروع به دویدن به سمت پایین کنیم تا کم کم پاهایمان از روی زمین کنده شود و بالا برویم.

محل پرواز خیلی مهم است. باید در فضای بازی بپریم که نه درختی در کار است و نه کوهی. باد، یکی از مهمترین چیزهاست. روی کوه باید فضای مسطحی وجود داشته باشد. اگر در دره ای فرود بیاییم که بغل کوه است، همینکه باد بوزد امکان منحرف شدن مان وجود دارد.

برای پرواز دو روش وجود دارد:

وقتی آماده پرواز شدیم، در خلاف جهت باد روی شیب ملایم، آرام می دویم. باد با اینکار زیر چتر پاراگلایدر می رود و از زمین بلندش می کند. اگر باد زیاد باشد باید موقع بلند شدن باید تعادل را نگه داریم. تسمه های متصل به صندلی می تواند در حفظ تعادل موثر باشد. چتر که ثابت شد باید خودمان هم برای کنترلش تلاش کنیم.

طور دیگری هم می توان پاراگلایدرسواری کرد. در ساحل یا دشت، چتر را با طناب به ماشین وصل و به وسیله آن کشیده می شود.

بعضی وقت ها این چتر به یک قایق هم ممکن است وصل باشد، مثلا در کیش. وقتی چتر در ارتفاع مشخصی قرار گرفت، باید طناب را جدا و پرواز کرد.

چه طور پاراگلایدر یاد بگیریم؟

سایت های پروازی ای در ایران هست که بهمان پاراگلایدر یاد می دهند. می توانیم در دوره های مقدماتی، متوسطه، پیشرفته و مربیگری این سایت ها شرکت کنیم.

اینطور نیست که از همان اول بتوانیم پرواز کنیم. در دوره مقدماتی با وسایل پرواز و هواشناسی آشنا می شویم. این دوره شامل تمرین های زمینی مثل بلند شدن، کنترل و تغییر جهت باد هم هست.

به ما یاد داده می شود که چه طور چتر را روی زمین کنترل کنیم. بارها روی زمین می دویم و به تدریج سه متر، پنج متر و ده متر بالا می رویم. در دوره متوسطه توانایی مان بیشتر می شود و با گذراندن دوره پیشرفته زمان بیشتری می توانیم در آسمان بمانیم.

برای آنهایی که از تنها پرواز کردن می ترسند امکان پرواز دونفره با مربی یا نفر دومی هم هست.

هزینه پاراسل کیش چقدر است؟ بخوانید.

چقدر هزینه دارد؟

پاراگلایدر، تفریح گرانی ست. برای هرکدام از دوره های آموزشی باید کم کم 5 میلیون هزینه کنیم. برای یکبار پرواز با پاراگلایدر هم باید 400 هزار تومان پرداخت.

در کدام شهرها امکان پرواز با پاراگلایدر وجود دارد؟

اصلی ترین محل پرواز با پاراگلایدر در ایران، جزیره کیش است. در این جزیره سایت هایی برای آموزش و پرواز وجود دارد.

در تهران و منطقه شهران می شود با پاراگلایدر پرواز کرد. همچنین در شمال غرب تهران هم این امکان وجود دارد. در تبریز، همدان، قم، کرج و مشهد هم می شود این تجربه هیجان انگیز را داشت.

در گرگان چندین سایت پروازی وجود دارد. این سایت ها در اطراف مینودشت، نزدیک علی آباد کتول و روستای درازنو قرار گرفته.

عکس: خبرگزاری ایرنا