مرد پایداری و مدارا - تور تایلند

واقعیت این است که بورژوازی در ایران ناتوان تر از آن است که رسانه های پرشمار خود را داشته باشد و این البته یکی از ناتوانی های بورژوازی ایرانی است. به همین دلیل است که محسن خلیلی از مردان نیک نام و کوشا و نوآور در توسعه صنعت ایران و مرد سازنده و نگهبان سخت کوش نهادهای مدنی در میان ایرانیان به ویژه جوانان این مرزوبوم ناشناس مانده است. بخش عمده ای از بورژواهای ایرانی البته به دلایل گوناگون نمی خواهند در وسط میدان باشند و به چشم آید پنهان کاری را می پسندند و بر پایه این راهبرد است که ناشناس می مانند.

محسن خلیلی اما به این دلیل که هراسی از حسابرسی و حساب کشی ندارد و نیز به این دلیل که این مرزوبوم را چون جان خود ارجمند می داند دست کم در نزد صنعتگران ایرانی و مدیران دولت های پس از انقلاب نام آشناست. این صنعتگر قدیمی ایرانی که در اوایل دهه 1320 از دانشکده فنی دانشگاه تهران کارشناسی مهندسی گرفت و به همراه پدر نامدار و کوشای خود صنعت گاز خانگی را پایه گذاری نموده است نزدیک به 60 سال است بدون درنگ و بدون تعطیل کار می نماید.

خلیلی از کم شمار صنعتگران ایرانی است که درراه برپایی نهادهای مدنی و تشکل های کارفرمایی در ایران پایدار و پایدار بوده و هست. تأسیس انجمن مدیران صنایع در روزهای سخت زمستان 1358 که بورژوازی ایرانی را تار و مار می کردند نشان از آینده نگری و باور ژرف یک صنعتگر به زاد و رشد بخش خصوصی دارد. به نظر می رسد حضور در بزرگداشت این صنعتگر قدیمی می تواند نشان دهنده توانایی های پنهان بخش خصوصی ایران و دوستداران رشد و توسعه نهادهای مدنی باشد.

مانیفست خلیلی

محسن خلیلی مرد پایداری و مدارا در صنعت این مرزوبوم سال ها پیش مانیفست خود را چنین قبول کرد: سرزمین خشک و نیمه خشک، طبیعت آدم ها را از مدارا و مهربانی دور می نماید. ایران سرزمینی نسبتاً خشک است و آدم های ایرانی نیز بر پایه این طبیعت توانایی نشان دادن رفتاری های خشن را دارند... روش من در کسب وکار و در زندگی اما مدارا جویی و مهربانی بوده و هست... من به همه آدم ها احترام می گذارم... من به همه وزیران صنایع احترام می گذارم و آنها را می بوسم و این کار من بعضی دوستان را خشمگین می نماید... اما من مهربانی با مدیران و قانون گذاران را یکی از پایه های پایدار مانیفست بخش خصوصی می دانم و... خدا به من فرصت دهد که مانیفست بخش خصوصی را بنویسم... سخن مهرآمیز بر روی همه آدم ها اثر می گذارد... این اثربخشی شاید در کوتاه مدت دیده نشود، اما در بلندمدت مطمئن باشید مؤثر است... ما به عنوان بخش خصوصی دو نیروی بسیار بزرگ داریم: درست اندیشیدن و پیروی از خرد و مهربانی کردن... این دو نیرو را باید به کارگیریم.

مهندس محسن خلیلی در این دوران کهن سالی همچنان با همان شور و عشق دوران جوانی هرروز در دفتر کار خود است و ضمن مدیریت کلان بر بنگاه خود با یاران و دوستان و صنعتگران و مدیران می گوید و می شنود و یاد می دهد و یاد می گیرد. او آرزوی بزرگی دارد. آرزوی او این است که بخش خصوصی ایران مانیفست خود را آماده کند و بر پایه آن رفتار کند. او مهربانی و مدارا در کنار تکاپو و حرکت و کوشش را محورهای این مانیفست می داند و به مدارای گاندی و ماندلا اشاره می نماید که چگونه توانستند استقلال و آزادی را به شهروندان هند و آفریقای جنوبی هدیه نمایند.