نبایدهای مجلس یازدهم از زبان یک نماینده سابق - تور تایلند

به گزارش خبرنگاران، احمد شیرزاد، نماینده مجلس ششم شورای اسلامی در یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: مجلس یازدهم اگر گوشی برای شنیدن به توصیه های نمایندگان ادوار داشته باشد، باید دقت کند بیش از آن که مهم باشد چه کند، مهم این است که چه نکند. در مجلس ششم دوست سرد و گرم چشیده ای که سال ها در کمیته های مختلف دانشگاه فعالیت داشت و دستی بر آیین نامه ها و مسائل اجرایی داشت، یک توصیه مهم کرد و آن این بود که تصور نکن پیشینیان تو همه عده ای نادان بودند و نمی دانستند که چه نمایند و این تو هستی که باید همه قوانین را عوض کنی! همه رویه ها را به هم بزنی! اول آنالیز کن کدام رویه ها احتیاج به اصلاح دارد و اشکالات کجاست، سپس در خصوص آنها حداقل تصحیحات را انجام بده. این نکته بسیار مهمی است.

فرایند قانونگذاری و نظارت مجلس را باید از این آزمون ها و خطاهای مکرر مصون کرد. این که کسانی با شور و انگیزه فوق العاده زیاد وارد شوند و بخواهند ظرف 4سال تمام رویه ها را عوض نمایند و با هر آن چه به نظرشان ناخوشایند است مبارزه نمایند، بعد از 2سال و در نیمه راه متوجه می شوند خیلی نمی توانستند آسمان را به زمین بدوزند و امکانات شان محدود بوده است. این خیلی برای نمایندگان خسارت بار است.

و متأسفانه سیستم انتخاباتی ما به گونه ای است که مرتب نمایندگان تغییر می نمایند؛ یعنی تعداد کسانی که تجربیات مجالس قبلی را دنبال خودشان می آورند، زیاد نیست. اگرچه همیشه تعدادی باقی می مانند اما آن قدر نیستند که بتوان روی آنها حساب کرد. آن چه به نظر خیلی نگران نماینده و خطرناک است، این است که آن کسانی که عموما تجربه سیاسی خیلی بالایی نداشته اند و در جریان های مختلف سیاسی دیده نشده اند، بخواهند با جار و جنجال زیاد و هیاهوی فوق العاده ، تمام نظامات را تغییر بدهند. این می تواند برای کشور خطرناک باشد و مجلس را سوژه هر روزه رسانه ها و نقل محافل کند و البته باعث گردد که مقامات عالی کشور به طور مرتب به مجلس تذکر بدهند. به نظر می رسد این رویداد ناخوشایندی خواهد بود.

توصیه موکد این است که نمایندگان دور جدید هر تصمیم و برنامه ای که دارند، 2 تا 3ماه دست نگه دارند و صبوری نمایند، مطالعه و آنالیز نمایند که چه می خواهند بنمایند و بعد وارد گود شوند.

عمر مجلس در چشم به هم زدنی تمام می گردد. 4سال فرصت بسیار کوتاهی است و مجلس با انبوهی از طرح ها و لوایحی می ماند که بر زمین مانده و آنالیز آنها به طول انجامیده؛ مجلس می ماند و تحقیق و تفحص هایی که خوانده نشده و نظارت هایی که نیمه کاره رها شده است. همین اواخر مجلس دهم به خوبی گویای این مسئله بود که تعداد زیادی گزارش در لحظات خاتمهی قرائت شدند. چرا چنین اتفاقی افتاده است؟ چون آن موقع که تعدادی از نمایندگان آمده اند و با اختیارات قانونی شان نامه امضا نموده اند که یک تحقیق و تفحص انجام گردد، دیگر فکر ننموده اند که برای انجام این کار تا ابد مهلت ندارند. این مهلت محدود است و دیر یا زود تمام می گردد و اگر می خواهند پیگیری نمایند، لااقل یک سال قبل از خاتمه مجلس تحقیق و تفحص ها قرائت گردد. وقتی مجالس از نیمه می گذرند، تحقیق و تفحص ها چندان وجهی ندارند. تعداد تحقیق و تفحص ها باید محدود باشد.

مجلس در موارد نظارتی خود نیز نمی تواند لایتناهی عمل کند. استیضاح اگرچه یک اختیار قانونی مجلس است ولی یک مجلس چند بار می تواند وزیر استیضاح کند؟ اگر اینها نسنجیده باشد و درست برنامه ریزی نشده باشد، به شکست می انجامد و بسیاری از استیضاح ها به نتیجه نمی رسد. در این حالت تنها وزارتخانه ها به تزلزل می افتند و این خیلی بد است. حتی اگر تعدادی از استیضاح ها نیز به نتیجه رسید، هر کدام هزینه بالایی دارند و مدتی وزارتخانه بلاتکلیف می گردد.

مجلس چه باید بکند؟ شاید 70درصد وظایف مجلس تعیین است. بودجه سالانه و برنامه توسعه می آید و باید تصویب کند. لوایحی از دولت می آید که اغلب جنبه اصلاح قوانین موجود دارد و مجلس باید آنها را انجام دهد. البته مواردی هم هست که مجلس باید با طرح هایی به ضرورت قانونگذاری کند. ما در نیمه های این مجلس بحث انتخابات ریاست جمهوری را داریم و بحث تشکیل کابینه به طور طبیعی در دستور کار این مجلس خواهد بود. نمایندگان متوجه این محدودیت ها خواهند شد. نمایندگان در طرح ها و ایده هایی که برای 30درصد به جامانده فرصت هایی که در دست دارند، حواس شان باشد عمر مجلس محدود است. آنها بهتر است برای خودشان مأموریت های تعیین و محدودی را در نظر بگیرند و سعی نمایند آن مأموریت ها را به درستی به خاتمه برسانند.