استفاده از ظرفیت های مردمی برای تامین مالی ساخت پالایشگاه - تور تایلند

در این راستا علی بختیار، عضو کمیسیون انرژی مجلس در مصاحبه با خبرنگاران با اشاره به مسائل تحریمی موجود برای ساخت پالایشگاه ها در خارج گفت: ساخت پالایشگاه در خارج از کشور مثل پالایشگاه مدرس در هند یا میادین نفتی ما در خارج از کشور مثل میدان رام و میدان هود و بلوک های نفتی نیز مسائل خود را دارد چرا که این احتمال وجود دارد که با تحریم هایی که آمریکا اعمال می نماید امکان فراوری گرفته گردد.

وی ادامه داد: ما زمانی به فکر این بودیم که در خارج از کشور پالایشگاه بسازیم و یا خریداری کنیم، این موضوع زمانی پاسخ می دهد که ما در تحریم نفت نباشیم و این سیاست ها قبلاً اتخاذ شده است. بنابراین طرحی را در مجلس تدوین نموده ایم که ابتدا به صورت یک فوریتی بود اما به دلیل اینکه حدود 33 طرح یک فوریتی در مجلس وجود داشت، لذا طرح را به صورت عادی ارائه دادیم.

راهنمایی نقدینگی از بازارهای کاذب به سمت پالایشگاه سازی

بختیار درباره طرح کمیسیون انرژی مجلس برای ساخت پالایشگاه داخلی شرح داد: محتوای این طرح این است که ما بتوانیم سرمایه مردم را از 50 درصد تا 90 درصد به وسیله بازار سرمایه چه در پالایشگاه هایی که امروز دارای خوراک و زمین و پروانه هستند و چه پالایشگاه هایی که آماده نیست و دولت باید خوراک و زمین و پروانه بدهد،جذب کنیم. طبق این طرح، ما اجازه می دهیم که سال اول بهره برداری، خوراک با بهره 4 درصد طی 12 سال تقسیط گردد در واقع آن بخشی که متعلق به دولت و صندوق توسعه ملی است و نه آن 14.5 درصدی که متعلق به شرکت ملی نفت است. به این ترتیب این مشوقی برای سرمایه گذاری و برای راهنمایی نقدینگی به سمت فراوری خواهد بود که ان شاالله در آینده نزدیکی در کمیسیون انرژی مصوب شده و به صحن علنی خواهد رفت.

عضو کمیسیون انرژی مجلس در ادامه گفت: مزیت این کار این است که دیگر لازم نیست که نفت صادر کنیم و فرآورده نمی تواند تحریم گردد. امروز نفت با یک اسم تعیین به نام NIOC با تعیینات میادین نفتی ما در بازارهای بین المللی عرضه می گردد و در زمانی که با تحریمهای نفتی روبرو هستیم فروش در بازار به سهولت صورت نمی گیرد. اما فرآورده چنین مسئله ای را ندارد. این طرح اهداف زیادی دارد. بنابراین هم در حوزه اقتصاد کلان و هم در حوزه انرژی و صنعت نفت و هم در حوزه اشتغال می تواند مؤثر باشد و اهداف ما را محقق کند.

ضرورت برنامه ریزی دولت و مجلس

بختیار گفت: ما در حوزه نفت درست عمل کردیم که الآن مشکل بنزین نداریم. در این راستا دولت و مجلس با هم همکاری کردند. پارس جنوبی را خودمان راه اندازی کردیم. اما از سال 86 که مجلس اجازه ساخت پالایشگاه را به مدت 10 سال به بخش خصوصی داد، دیدیم که تا سال 96 هیچ پالایشگاهی در طی این 10 سال ساخته نشد با اینکه شرایط زمین خوب بود. ما در سازمان بازرسی یکی از پیشنهادهایی که ارائه دادیم این بود که شما بیایید این پالایشگاه هایی را که حبس فرصت نموده اند آزاد کنید تا بتوانند سرمایه گذاران دیگری بیایند آغاز به فعالیت نمایند. همین پیشنهاد سازمان باعث راه اندازی پالایشگاه ستاره خلیج فارس شد که پالایشگاهی بزرگ جهت تأمین احتیاج فرآورده بنزین کشور است.

بختیار با اشاره به عدم برنامه ریزی و تصمیم گیری مناسب در صنعت انرژی گفت: یکی از جاهای دیگری که تصمیم جدی و خوبی نگرفتیم، صنعت انرژی است که میزان زیادی هدر رفت انرژی داریم و راندمان انرژی مناسب نیست. ما بخش زیادی از گاز را در نیروگاه ها می سوزانیم و باید حتما موضوع قیمتی را اصلاح کنیم.

عضو کمیسیون انرژی مجلس در ادامه اضافه کرد: همچنین مشکل دیگر نفت این است که که هر جا بخش خصوصی بخواهد سرمایه گذاری کند وزارت نفت اجازه نمی دهد و اگر کسی بخواهد خوراک نفت کوره را بدهد و سرمایه گذاری کند میسر نیست یا گازی که ما سال ها است که می سوزانیم و هرکس بخواهد سرمایه گذاری کند می گویند که ما طرح NGL داریم. همین است که ما به نتیجه نرسیده ایم و گازی نداریم. مثلا در مجموعه پالایشگاه های سیراف 8 تا پالایشگاه 8000 بشکه ای داریم که عرض کردم همه چیز دارد ولی پول ندارد.

وی با اشاره به ضرورت راهنمایی نقدینگی به سمت پالایشگاه سازی گفت: اگر ما امروز این پالایشگاه ها را که چند سال است به دلیل مشکل تامین مالی راه نیافتاده است، راه اندازی می کردیم دیگر امروز نگران مسائلی تحت عنوان اینکه گاز فراوری می کنیم ولی میعانات گازی را نمیتوانیم فراوری نکنیم و مثل اینجا که الآن میعانات گازی روی کشتی می ماند ولی به فروش نمی رسد، نداشتیم. حال در شرایط کنونی میخواهیم حدود 700 میلیارد تومان نقدینگی که از پارکینگ بانک ها بیرون آمده اند و به سمت بازار سکه و ارز رفته و برای کشور مشکل ایجاد نموده، به سمت درستی راهنمایی کنیم و به سرمایه گذاری در بخش پالایشگاه سوق دهیم.

بختیار در خاتمه گفت:مشکل دیگر ما در حوزه انرژی، بخشی نگری است. مثلا وزارت نفت فقط به منافع نفت می اندیشد و به منافع ملی کشور اهمیت نمی دهد. نبود نگاه راهبردی به حوزه انرژی هم مشکل عمده ما است.