نگاهی به مطالب ستون نویس های ترکیه، ترکیه و آزادی بیان - تور تایلند

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، ستون نویس های روزنامه های ترکیه که در زبان ترکی از آنها به گوشه نویس یاد می گردد٬ بخشی از فعالان رسانه ای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشت هایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه می گذارد.

خبرنگاران کوشش می نماید تا با انتخاب گزینه های قابل توجهی از نوشته های ستون نویس های ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیت های رسانه ای و راهنمایی افکار عمومی این کشور را به دست دهد.

ترکیه و آزادی بیان

رضا تورمن، پایگاه تحلیلی خبری تی 24

بین دیدگاه های دادگاه حقوق بشر اروپا و تصمیمات دستگاه قضایی ترکیه تفاوت های جدی وجود دارد که بخشی از آنها را می توان اختلافاتی نامید که به آزادی بیان در ترکیه لطمه می زند. به عنوان مثال در سال 2019 میلادی٬ شعبه دوم دادگاه حقوق بشر اروپا بیان کرد که ضروری است صلاح الدین دمیرتاش رهبر سابق حزب دموکراتیک خلق ها (ه.د.پ) آزاد گردد. اما دستگاه قضایی ترکیه از اجرای این حکم خودداری کرد.

دستگاه قضای ترکیه بر این باور است که اظهارات دمیرتاش در خصوص استقرار صلح در ترکیه٬ در واقع تبلیغ برای جریانات تروریستی و پ.ک.ک بوده است. اما دادگاه حقوق بشر اروپا معتقد است که سخنان دمیرتاش در خصوص ضرورت تداوم مذاکرات صلح٬ به هیچ وجه مفهوم و پیغام تروریستی ندارد و نمی تواند به عنوان سخنانی توصیف گردد که خشونت و ترور را گسترش داده باشد.

البته عمل نکردن به احکام دادگاه حقوق بشر اروپا و نادیده دریافت آزادی بیان به همین جا ختم نمی گردد و بد نیست بدانید که در سال 2018 آزادی بیان را نادیده دریافتد و به همین خاطر 77 حکم برای آنها صادر شد که از این میان 40 حکم برای ترکیه بوده است.

آمارهای دادگاه حقوق بشر اروپا نشان می دهد که ترکیه در زمینه آزادی بیان مسائل ساختاری و زیربنایی جدی دارد و ضروری است که این معضل به عنوان یک مشکل حقوقی٬ سیاسی و اجتماعی مهم مورد توجه قرار بگیرد. چرا که این نقص آسیب های جدی به دموکراسی ترکیه وارد نموده است.

بر اساس رویکرد حقوقی دادگاه حقوق بشر اروپا٬ آزادی بیان فقط در شرایطی می تواند نقض گردد که اظهارات افراد٬ حاوی نفرت و پیغام هایی باشد که جامعه را به ترور و خشونت تشویق کند. این در حالی است که متاسفانه در ترکیه٬ به راحتی افراد را به تشویق ترور متهم می نمایند، ولی در اصل چنین چیزی در میان نیست.

به عنوان مثال٬ آنالیز 13 پرونده در دادگاه حقوق بشر اروپا نشان داد که در 11 پرونده حق با قضات ترکیه نبوده و تنها در دو پرونده٬ اتهام٬ برحق بوده است.

(شرح مترجم: رضا تورمن متخصص حقوق بین الملل٬ چندین سال به عنوان قاضی ارشد در دادگاه حقوق بشر اروپا فعالیت نموده و مواضع سیاسی و حقوقی او نزدیک به حزب جمهوری خلق است.)

آمریکا چه چیزی را بر ترکیه تحمیل می نماید؟

بارش دوست ار، روزنامه جمهوریت

اگر چه آمریکا و ترکیه در شمال سوریه یک مرکز فرماندهی مشترک تاسیس نموده و گشتی های هوایی و زمینی آنان٬ تحولات شرق فرات را رصد می نماید، اما واقعیت این است که هنوز هم نمی توان به آمریکا اعتماد کرد. چرا که ترکیه به خوبی می داند هدف اصلی آمریکا از ایجاد منطقه امن و حضور در شمال سوریه٬ دفاع از پ.ک.ک و ی.پ.گ است و نه همکاری امنیتی و دفاعی با ترکیه!

اما سوال اینجاست: در شرایطی که ترکیه به خوبی از این موضوع خبر دارد و می داند که واشنگتن صرفاً به دنبال تعلل٬ وقت کشی و سرگرم کردن سران آنکارا است٬ چرا همچنان به این رابطه ادامه می دهد؟

پاسخ به چنین سوالی٬ بسیار سخت و پیچیده است. برای روشن شدن دلایل تداوم این رابطه باید به دوران جنگ جهانی دوم و شرایط پس از آن بازگردیم. ترکیه در آن دوران٬ قدم در مسیری گذاشت که در ادامه آن٬ از لحاظ سیاسی٬ مالی٬ فرهنگی٬ نظامی و اجتماعی٬ به آمریکا نزدیک شد و حالا این را خوب می داند که مبارزه با امپریالیسم٬ تاوان و بهای سنگینی دارد. جالب اینجاست که پروژه آمریکایی تاسیس دولت کُردی در منطقه٬ از سوی آمریکایی ها همیشه در مسیری راهنمایی شده که ضد منافع ترکیه است.

آمریکا همچنین در مساله قبرس٬ ادعاهای ارامنه٬ تحولات شرق مدیترانه و حوزه های دیگر نیز همیشه علیه ترکیه اقدام نموده و در مقاطعی٬ ترکیه را در هر دو حوزه تسلیحاتی و مالی نیز تحریم نموده است. باید به این نکته مهم نیز اشاره کنم که آمریکا٬ هیچگاه ترکیه را در چارچوب اروپا ندیده است. چرا که آمریکا در اروپا متفقین فراوانی دارد و می خواهد از ظرفیت های سیاسی و نظامی ترکیه به عنوان یک متفق در خاورمیانه٬ آسیای میانه و قفقاز بهره بگیرد.

چرا داوود اوغلو اخراج شد؟

الیف چاکر، روزنامه قرار

چندین روز است که در محافل سیاسی ترکیه بر روی این موضوع بحث می گردد که چرا احمد داوود اوغلو از حزب عدالت و توسعه اخراج شد؟

به راستی گناه نخست وزیر سابق و رهبر سابق آکپارتی و رفقای او چه بود؟ هنوز هم پاسخ روشن به این سوال داده نشده اما در عین حال٬ شباهت های تاریخی فراوانی بین این رویداد و دوران تاسیس حزب عدالت و توسعه وجود دارد.

به خوبی به خاطر دارم٬ زمانی که عبدالله گل٬ رجب طیب اردوغان٬ عبداللطیف شنر و دیگران می خواستند از حزب فضیلت خارج شوند و یک حزب جدید تاسیس نمایند٬ خبرنگار روزنامه ملیت از جناب گل پرسید: چرا از فضیلت خارج می شوید؟ او در پاسخ گفت: در داخل حزب فضیلت دموکراسی وجود ندارد و به نظرات و نقدها ما اعتنا نمی نمایند.

البته گل در آن مصاحبه فقط به بیان این انتقاد ساده اکتفا ننموده و گفته بود:متاسفانه نه تنها در حزب ما٬ بلکه در احزاب دیگر نیز بر اساس یک مشی و منش نازیستی و تک نفره٬ رهبر حزب بر اساس مصلحت های ذهنی خودش و بدون رایزنی با افراد دیگر٬ تصمیم گرفته و اقدام می نماید. ما چنین چیزی را غلط می دانیم و معتقدیم که رهبر یک حزب نباید به شیوه تک نفره تصمیم بگیرد و باید بر اساس مصلحت حزب و خرد مشترک و نظرات جمعی٬ به یک تصمیم و استراتژی نهایی برسد.

لازم بود که حزب عدالت و توسعه به جای اخراج داوود اوغلو٬ مانیفیست نقدهای او را به عنوان یک فرصت و شانس تاریخی در نظر بگیرد. متاسفانه این حزب امروز به جایی رسیده که برای نخستین بار در تاریخ جمهوری ترکیه٬ یک رهبر حزب و فردی که به عنوان نخست وزیر انتخاب شده بود٬ از حزب خود اخراج می گردد.

نمی دانم تاریخ چگونه قضاوت خواهد نمود. اما مردم به خوبی به خاطر دارند که تا همین دو سه سال پیش٬ عکس داوود اوغلو را در میادین می گذاشتند و زیر آن می نوشتند٬ رئیس جمهور قدرتمند٬ نخست وزیر قدرتمند.